Legendarni piłkarze Radomiaka Radom
Radomiak Radom miał w swoim składzie kilkunastu piłkarzy, o których pamięć warto pielęgnować. Oto oni.
Aleksander Czachor
Autor: Blazej62
Źródło: commons.wikimedia.org
Aleksander Czachor (ur. 29 kwietnia 1923, zm. 29 lipca 2001)
Występował na pozycji napastnika i jest uważany za jednego z najlepszych zawodników w dziejach Radomiaka. Wraz ze swoim bratem Marianem tworzył piekielnie groźny duet ofensywny zielono-biało-zielonych. Czarował nienaganną techniką, a jego specjalność stanowiły stałe fragmenty gry. Wieloletni kapitan zespołu.
Marian Czachor (ur. 8 grudnia 1924, zm. 15 lutego 2018)
Jedyny piłkarz, który zagrał w seniorskiej reprezentacji Polski będąc jednocześnie aktualnym zawodnikiem Radomiaka. Jak już zostało wspomniane, występował jako napastnik i tworzył niezwykle bramkostrzelny duet razem ze swoim bratem Aleksandrem. W 2010 roku klubowy stadion mieszczący się przy ul. Struga 63 zyskał patronów, którymi zostali właśnie bracia Czachorowie.
Kazimierz Górski (ur. 1 stycznia 1934, zm. 9 sierpnia 1996)
Zbieżność personaliów z Trenerem Tysiąclecia przypadkowa, ale radomski Kazimierz Górski sroce spod ogona nie wypadł. Na początku grał na tzw. szpicy, a wiele jego goli było naprawdę przepięknej urody. Z czasem został przesunięty do obrony, której również stał się filarem. Zdarzało mu się pełnić rolę kapitana zespołu.
Maciej Jaśkiewicz (ur. 6 maja 1949, zm. 20 lutego 2020)
Napastnik zwracający uwagę szybkością oraz techniką. Dwukrotnie świętował z zielono-biało-zielonymi promocję na zaplecze najwyższej klasy rozgrywkowej, a w spotkaniu z Górnikiem Radlin w 1974roku zdobył nawet gola, który przypieczętował awans Radomiaka. Sportową karierę zakończył w roku 1980 i realizował się później w roli trenera.
Stanisław Kosiec (ur. 6 stycznia 1945, zm. 11 stycznia 2013)
Wspominany jest głównie jako jeden z najlepszych defensorów w dziejach klubu oraz jego długoletni kapitan. Grał niezwykle czysto – sędzia nigdy nie usunął go z boiska, a żółtą kartkę obejrzał w trakcie swej kariery zaledwie dwa razy. Fantastyczny egzekutor rzutów wolnych i karnych. W 1977 roku w spotkaniu z Lublinianką zdobył gola, który dał Radomiakowi awans na zaplecze dzisiejszej Ekstraklasy.
Kazimierz Kszczotek (ur. 3 marca 1931, zm. 8 lipca 1995)
Wychowanek Radomiaka. Prawy obrońca słynący z tego, że nigdy nie odpuszczał. Po zakończeniu przygody z boiskiem zaczął pracę z młodzieżą. Wyławiał i szkolił piłkarskie talenty, a spod jego ręki wyszło kilku naprawdę solidnych „grajków”. Czterokrotnie pełnił też funkcję trenera pierwszego zespołu zielono-biało-zielonych.
Krystian Kutyła (ur. 20 kwietnia 1938, zm. 6 sierpnia 1995)
Wychowanek zielono-biało-zielonych i jeden z najbardziej bramkostrzelnych napastników w dziejach klubu. Oprócz instynktu strzeleckiego imponował też przeglądem pola, dzięki czemu notował również sporo asyst. W pierwszym zespole zadebiutował w wieku zaledwie 16 lat. Rozegrał dla Radomiaka ponad 500 spotkań.
Ryszard Mrozek
Źródło: commons.wikimedia.org
Ryszard Mrozek (ur. 14 czerwca 1954)
Kolejny z wychowanków i jednocześnie prawdziwa ikona klubu. Twardy, zdecydowany i nieustępliwy obrońca, który podczas obchodów 85. rocznicy powstania Radomiaka został wybrany najlepszym zawodnikiem w historii zielono-biało-zielonych. W macierzystym klubie spędził niemal całą karierę, biegając po boiskach zarówno okręgówki, jak i dzisiejszej Ekstraklasy. Kapitan.
Marek Ogorzałek (ur. 4 maja 1962, zm. 4 stycznia 2009)
Napastnik Radomiaka uważany powszechnie za jednego z najlepszych w historii klubu ze Struga. Pełnił też funkcję kapitana, a barw zielono-biało-zielonych bronił nieprzerwanie przez aż jedenaście sezonów. Występował zarówno na boiskach najwyższej klasy rozgrywkowej, jak i w III lidze.
Jerzy Osuch (ur. 9 kwietnia 1946, zm. 19 listopada 2002)
Niespełniony talent, imponował grą w defensywie oraz silnym strzałem z dystansu. Występował w juniorskiej reprezentacji Polski u boku takich sław jak Włodzimierz Lubański, Robert Gadocha, Zygmunt Anczok i Jan Domarski, ale jako senior niemal całą karierę spędził w Radomiaku pomimo licznych ofert z klubów pierwszoligowych. W związku z tym z jednej strony stał się w mieście legendą, lecz z drugiej zaprzepaścił szansę na większe sukcesy.
Tadeusz Rusinowicz (ur. 1 lutego 1920, zm. w 2001)
Uważany za jednego z czołowych stoperów w dziejach zielono-biało-zielonych. Charakteryzował się przede wszystkim zwrotnością i szybkością, dzięki czemu był postrachem napastników rywali. Do perfekcji opanował wykonywanie rzutów wolnych, a oprócz tego imponował też długowiecznością, gdyż buty na kołku zawiesił dopiero po czterdziestce.
Marek Wojdaszka (ur. 28 czerwca 1955)
Początkowo występował w ataku, a z czasem został przesunięty do pomocy. Świetny snajper, ale imponował również przeglądem pola i wyszkoleniem technicznym. W Radomiaku pełnił też funkcję kapitana, a rywali drżeli, kiedy wykonywał rzuty wolne. W barwach ekipy ze Struga rozegrał ponad 300 spotkań.
Paweł Zawadzki (ur. 31 października 1953)
Lewy pomocnik i lewy obrońca, który pełnił rolę kapitana legendarnego zespołu z sezonu 1984/85, występującego w dzisiejszej Ekstraklasie. Etatowy wykonawca rzutów karnych zapamiętany przede wszystkim z gola w meczu przeciwko Widzewowi Łódź, wygranym przez Radomiaka 1:0.